Guma EPDM (gumka monomeru etylenowego propylenowego) jest rodzajem gumy syntetycznej, która jest używana w wielu zastosowaniach. Dienes stosowanymi w produkcji gumów EPDM to etyliden norbordene (ENB), Dicyclopentadien (DCPD) i winyl norbornene (VNB). Zwykle stosuje się 4-8% tych monomerów. EPDM jest gumą klasy M pod standardem ASTM D-1418; Klasa M zawiera elastomery o nasyconym łańcuchu typu polietylenu (M pochodzące z bardziej prawidłowego terminu polimetylenu). EPDM jest wykonany z etylenu, propylenu i komonomera diene, który umożliwia sieciowanie poprzez wulkanizację siarki. Wcześniejszym względnym EPDM jest EPR, guza etylenowe propylenowego (przydatna w przypadku kabli elektrycznych wysokiego napięcia), która nie pochodzi z żadnych prekursorów diene i można je sieciować jedynie za pomocą metod radykalnych, takich jak nadtlenki.
Podobnie jak w przypadku większości gumów, EPDM jest zawsze stosowany z wypełniaczami, takimi jak węglan węglowy i węglan wapnia, z tworzywami plastikowymi, takimi jak oleje parafinowe, i ma przydatne właściwości gumowe tylko po usieciowaniu. Kierowanie odbywa się głównie poprzez wulkanizację z siarką, ale jest również osiągane za pomocą nadtlenków (w celu lepszego odporności na ciepło) lub z żywicami fenolowymi. Promieniowanie wysokoenergetyczne, takie jak wiązki elektronów, jest czasami stosowane do wytwarzania pianki, drutu i kabla.
Czas po: 15-2023